Fesleğen Ağacı, Latince adı Ocimum basilicum olan, ballıbabagiller Lamiaceae familyasında yer alan tek yıllık ve genelde ılıman bölgelerde yetişen bir tür bitkidir. Tarımı yemeklerde kullanılmak üzere yapılan fesleğen ağacının kökeni Asya'nın dönenceler arasında kalan bölgelerine dayanır ama günümüzde yeryüzünün bütün ılıman bölgelerine yayılmış durumdadır.

Fesleğenlerin yetişkin haldeki boyları genelde 20 ile 60 cm arasında değişir. Açık yeşilden koyu yeşile kadar değişen renklerdeki yaprakları yumuşak olup, 1-5 cm arası uzunlukta ve 1-3 cm arası genişliktedir. Soğuk havaya karşı çok duyarlı olan fesleğen ağacı, en çok kuru ve sıcak ortamları sever.

Fesleğen ağacının kullanılan kısımlari, taze çiçekli dallari ile tohumlarıdır. Bünyesinde bolca uçucu yağ taşır. Bu yağın içinde linalol, estragol, cineol ve pinen isimli maddeler vardır.

Fesleğen ağacı, Anadolu'nun yerli bitkilerinden değildir. Anadolu'ya İran üzerinden gelmiştir. Özellikle akşamları açıkta yenen yemeklerde masanın fesleğen ile süslenmesi, yaz mevsiminde evlerin açık pencerelerinin önünde fesleğen saksılarının olması ve bebeklerin yanına fesleğen konulmasının sebebi fesleğenin yaydığı güzel kokunun yanı sıra sinekleri kovucu özelliği taşımasıdır.

Fesleğen hem taze hem de kurutularak kullanılır ve pişirilerek ya da çiğ yenen yemeklerde yaygın olarak kullanılır. Fesleğenin pişirilmesi halinde tadını çabuk yitirmesi yüzünden, genelde yemeklere son safhada katılır.

Türk mutfağında yemeklerde ve salatalarda yaygın bir şekilde baharat olarak kullanılan fesleğen, diğer Akdeniz ülkelerinin ve kökeninin dayandığı güney, güneydoğu Asya ülkelerinin mutfaklarında da önemli yer tutar.